Εφηβεία ονομάζεται το αναπτυξιακό στάδιο που χωρίζει το παιδί από τον ενήλικα. Σε αυτή την περίοδο ο έφηβος αμφιταλαντεύεται μεταξύ της παιδικής και της ενήλικης ζωής. Βιώνει εσωτερικές αναταραχές και συγκρούσεις, έντονα και ευμετάβλητα συναισθήματα, παρατηρεί ραγδαίες σωματικές και ψυχολογικές αλλαγές.
Κατά τη διάρκεια της εφηβείας ο έφηβος ψάχνει την ταυτότητά του. Σε αυτή τη διαδικασία η διάθεση και η ζωή του εφήβου γενικότερα, παρουσιάζουν διακυμάνσεις. Έχει χαμηλή αυτοπεποίθηση και βιώνει ματαιώσεις και αρνητικά συναισθήματα όπως άγχος και θλίψη. Οι συγκρούσεις και οι αντιπαραθέσεις με τα μέλη της οικογένειάς του, τους εκπαιδευτικούς και όποιον αντιπροσωπεύει την εξουσία, είναι αναπόφευκτες.
Η ψυχοθεραπεία βοηθά τον έφηβο να νιώσει άνετα σε ένα μη επικριτικό και υποστηρικτικό περιβάλλον ανοιχτών διαλόγων. Για τον έφηβο είναι πολύ σημαντικό να έχει τον δικό του χώρο όπου μπορεί να μιλήσει ελεύθερα για τους προβληματισμούς της καθημερινής του ζωής. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, με κλίμα ασφάλειας και εμπιστοσύνης, ο έφηβος έχει τη δυνατότητα να ανακαλύψει την ταυτότητά του και να εντοπίσει πιθανές δυσλειτουργικές συμπεριφορές που τον εμποδίζουν να αναπτυχθεί.
Ο ψυχοθεραπευτής παρακινεί τον έφηβο να εκφράσει κάθε του σκέψη και συναίσθημα. Τον εκπαιδεύει σε κοινωνικές δεξιότητες με στόχο την καλύτερη επικοινωνία του με την οικογένεια, τους συνομήλικους και τους εκπαιδευτικούς. Γεγονός είναι ότι στη σύγχρονη κοινωνία όλο και περισσότεροι έφηβοι ζητούν συμβουλές, καθώς παρατηρούν την ευαισθητοποίηση του κοινού σε θέματα ψυχικής υγείας, τη μείωση του στίγματος και τα οφέλη των γονέων από την ψυχοθεραπεία. Η ανάγκη των εφήβων να γνωρίσουν καλύτερα τον εαυτό τους μέσω της ψυχοθεραπείας αποτελεί δείγμα ορθής κριτικής σκέψης και ωριμότητας.